Annasamt haust

Það hefur verið í nógu að snúast undanfarnar tvær vikur í móttöku hópa hér í þjóðgarðinum á Þingvöllum. 

Þetta hafa verið ýmist grunn- og framhaldskólahópar eða hópar heldri borgara í gegnum félagsstarf hverfiskirkjunnar eða félagsmiðstöðvar. 

Skólahópar hafa verið að koma hingað sem partur af námi þeirra og fengið fína leiðsögn frá starfsfólki þjóðgarðins. Af nógu er að taka enda saga staðarins fléttuð við sögu lands og þjóðar. Þá minnir náttúran á sig með skörpum haustlitum og urriðinn vel sjáanlegur þar sem hann gengur nú upp Öxará. 

Aðrir skólahópar hafa verið í erlendu samstarfi og þá farið með gesti sína til Þingvalla. Er þetta orðinn nær 200 ára siður að sýna Þingvelli erlendum gestum. Hér er jafnan lagt upp með frásögn af því hvernig jarðfræðin hefur mótað staðinn og landnámsmenn síðan nýtt sér hið náttúrulega leiksvið til að skapa menningu þjóðar.

Þá hafa þó nokkrir góðir erlendir hópar komið til Þingvalla. Þá helst til að læra af því hvað við höfum gert, mistekist og tekist. Þetta hafa veirð hópar frá ýmist sveitarfélögum og friðuðum svæðum. Slíkar heimsóknir kalla þó sjaldnast á einhliða fræðslu enda oft margt sameiginlegt þótt svæðin séu ólík. 

Í lok síðustu viku kom hópur frá Avannaata Kommunia. Þar er UNESCO svæðið Illulisat ísfjörðurinn. Einar Á. E. Sæmundsen tók á móti þessu góða hópi og fór yfir þróun þjóðgarðsins á Þingvöllum. Umræður spunnust um gestafjölda, stýringu, bílastæði og margt fleira. 

UNESCO tengingin hefur boðið upp á mjög góðan flöt til að tengja saman bæði lík og ólík svæði.